رساله نجاة العباد

كتاب« نجاة العباد» اوّلين رساله عملیه فارسى حضرت امام خمینی قدس سره مى‌باشد كه در اوان مرجعيّت ايشان جمع‌آورى گرديده است. اين رساله در بيشتر موارد ترجمۀ كتاب« وسيلة النجاة» و در برخى مسائل برگرفته از كتاب« عروة الوثقی »است. كه با توجّه به حواشى مرحوم امام قدس سره بر اين دو كتاب يا استفاده از نظرات شفاهى معظم له تنظيم گرديده است. اگر چه پس از ارتحال حضرت آیة اللّٰه العظمی بروجردی و با در دسترس قرار گرفتن رسالۀ توضيح المسائل حضرت امام قدس سره اين اثر به دست فراموشى سپرده شد، امّا مراجعه به آن از لحاظ علمى در موارد بسيارى مفيد است.
تحصیل و تدریس :سيد روح الله از همان كودكى تحصيلات خود را آغاز نمود و از زمانى كه طفلى خردسال بود شروع به فراگيرى علوم محمد و آل محمد صلوات الله علیهم نمود. در سال ۱۳۳۹ هجرى در ۱۹ سالگى به اراک رفت تا از حوزۀ علمیّۀ اراك كه در آن زمان زير نظر حضرت آیة الله حائری اداره مى‌شد بهره‌مند گردد. دروس سطح را نزد استاد خود سید علی یثربی کاشانی به پايان رساند و پس از آن به فراگيرى علم اجتهاد در درس خارج حضرت آية الله حائرى مشغول شد تا به درجۀ اجتهاد نائل آمد. حضرت امام خمينى در سال ۱۳۴۰ هجرى، در سن ۲۰ سالگى همراه استادش حضرت آية الله حائرى، مؤسّس حوزۀ علمیّۀ قم به شهر قم هجرت كرد.امام خمينى درس خارج فقه و اصول خود را در سن ۴۴ سالگى و در سال ۱۳۶۴ هجرى آغاز نمود، كه مصادف با ورود حضرت آیة الله بروجردی به شهر قم بود. درس فلسفه ايشان قبل از سال ۱۳۴۸ هجرى قمرى شروع شده بود( يعنى قبل از ۲۸ سالگى). يكى ديگر از مجالس درس حضرت امام درس عرفان بود. اين درس براى شاگردان خصوصى و مورد اعتماد آن حضرت داير مى‌شد.از ديگر مجالس درس حضرت امام، درس اخلاق بود. و بسيار مورد حساسيت حكومت رضاشاه قرار گرفت و از حضرت امام خواستند كه آن جلسه را تعطيل نمايد، اما حضرت امام پاسخ دادند كه:« من اين جلسات را ادامه خواهم داد، مأمورين بيايند و آن را تعطيل كنند.