به اعتقاد امامخمینی در سه ماه رجب، شعبان و رمضان، برکات بسیاری نصیب انسان میشود و اصلاً شرافت این سه ماه در زبان و عقل و فکر نمیگنجد؛ مسائل عرفانی بسیاری در دعای مناجات شعبانیه آمده که ادراک آن برای همه کس نمیباشد.
همچنین ماه رمضان که پیامبر(ص) در شب قدر بر سر سفره قرآن بوده و ضیافتی که خداوند برای او تدارک دیده است، سفرهای که از ازل تا ابد پهن است و پیامبر(ص) از آن برخوردار بوده است و غیر از رسول خدا(ص) کسی به این ضیافت دعوت نشده است.
به اعتقاد امامخمینی، ماه شعبان، ماه ولایت و ماه رمضان، ماه نبوت است؛ زیرا در ماه رمضان، قرآن نازل شده که مشتمل بر همه معارف است و ماه شعبان که ماه امامان است، ادامه همان حقیقت است و آن چیزی که در قرآن به طور اسرار است، در دعاهای ائمه معصومین(ع) نیز به طور اسرار میباشد.