زمین خدا

مادرم مریض شده بود. بابا می‌گفت:مریض نیست، ترسیده.
از صبح که بابا لباس فرم می‌پوشید، رنگ روی مادر عوض میشد.
تند تند نفس می‌کشید. تشنه نبود،قلپ قلپ آب می‌خورد،دوربابا می‌گشت،
زیر لب دعا میخواند،راه می‌رفت، سفارش میکرد….
مادر افتاد توی رخت خواب و سر گذاشت به مردن. قیافه سرماخورده ها را داشت. خودش هم میگفت دو هوا شده.هوای پاییز درزده، گولش زده،مانده دم هوای سرد و گرم و این طور افتاده.